Jest to praca terapeutyczna z pacjentami z zaburzoną komunikacją językową spowodowaną uszkodzeniem ośrodków mowy.
Proces terapeutyczny w tym przypadku koncentruje się wokół diagnozy obejmującej rozpoznanie zaburzenia, zawierającej wskazania terapeutyczne oraz prognozowanie. Ze względu na różnorodność zaburzeń pojawiających się w procesie komunikowania się istnieje wiele narzędzi badawczych mających zastosowanie w celu zbadania mowy u określonego pacjenta.
Niezależnie od tego w każdym przypadku prowadzony jest szczegółowy wywiad z pacjentem lub jego rodziną, w celu jak najdokładniejszego określenia przyczyny powstałych zaburzeń, ich przebiegu i wskazania kierunku niezbędnych działań terapeutycznych.
W procesie diagnostycznym niezbędna jest ocena sprawności językowej pacjenta. Logopeda dokona badania sprawdzającego rozumienie i nadawanie mowy, oceni artykulację pacjenta, sprawdzi umiejętność czytania i pisania, oceni budowę i sprawność narządów mowy.
Terapia neurologopedyczna koncentruje się wokół określonych zaburzeń mowy:
- afazja
- dysartria
- jąkanie
- autyzm
- zaburzenia mowy wynikające z zaburzeń układu nerwowego