Fizjoterapią pediatryczną obejmujemy dzieci z gtupy ryzyka. W grupie ryzyka są wcześniaki, dzieci po porodzie z cechami niedotlenienia, po zbyt późno wykonanym zabiegu cesarskiego cięcia co może skutkować chorobą mózgowego porażenia dziecięcego oraz ze zmianami związanymi z niedokrwieniem ośrodkowego układu nerwowego. Alkoholizm oraz narkomania matki a także nikotynizm w rodzinie (nawet bierne palenie) także może być czynnikiem wywołującym choroby u dziecka, któremu potem potrzebna jest pomoc fizjoterapeutyczna. W grupie ryzyka są także dzieci obciążone wadami wrodzonym oraz te poddane urazom fizycznym w ciąży oraz chorobom wirusowym i np. zatruciom metalami ciężkimi lub chemikaliami. Rehabilitacji poddane nie raz są dzieci obciążone chorobami genetycznymi lub cukrzycą u matki ciężarnej, toksoplazmozą i różyczką.
Rehabilitacja dziecka zwykle potrzebna jest po przebytych urazach ortopedycznych oraz wówczas, kiedy zostają u niego stwierdzone zaburzenia w rozwoju psychoruchowym lub przykurcze spastyka albo mózgowe porażenie MPD, choroba Huntingtona, zesół Downa, zespoł Tourette’a, czasami autyzm.
Zwykle pierwsze objawy zaburzeń pojawiają się w pierwszym roku życia. Niekiedy sygnały są bardzo wyraźne i nie ulega wątpliwości, że dziecko wymaga pomocy fizjoterapeuty. W innych przypadkach jednak różnice i odstępstwa od normy mogą nie rzucać się w oczy i problem może się długo pogłębiać, pozostając niezauważonym. Dlatego tak ważne jest obserwowanie etapów rozwoju dziecka i konsultowanie ze specjalistą pediatrii lub fizjoterapii wszelkich wątpliwości.
U dzieci może przydarzyć się wiele chorób wymagających fizjoterapii: rozszczepy kręgosłupa, choroby nerwowo–mięśniowe, zaniki rdzeniowe mięśni, zwichnięcia stawów i złamania u dzieci a także koślawość kolan. Fizjoterapii wymagają także wady postawy i choroby kręgosłupa a czasami nawet krzywica. Rehabilitacji pediatrycznej wymagają również złamania kości u dzieci oraz uszkodzenia nerwów obwodowych np splotu ramiennego, nerwu strzałkowego lub dystrofia mięśniowa.
Konieczność rehabilitacji dziecka może się pojawić także na tle problemów w rozwoju poznawczym. U najmłodszych dzieci jeden z możliwych objawów to m.in. brak reakcji na bodźce słuchowe i/lub wzrokowe lub nadmierne reakcje, brak umiejętności utrzymywania kontaktu wzrokowego, brak gaworzenia, brak reakcji na imię czy wołanie; najogólniej ujmując, są to objawy wskazujące na brak komunikacji dziecka ze światem zewnętrznym. Te i inne sygnały mogą wskazywać na problemy z grupy całościowych zaburzeń rozwojowych.